تفریحی با طعم خطر
چندسالی است که همزمان با سفیدپوش شدن ارتفاعات شهر ازنا ورزش دوستان به دامنه کوهها و سراشیبی تپهها رفته و باوجود آگاهی از خطرات بازی مهیج تیوبسواری لذت آن را گاهی به قیمت مصدومیت میخرند.
این روزها وقتی وارد جاده های اطراف پايتخت کوهنوردی ایران میشویم زیبایی وصفناشدنی دامنههای پوشیده از برف چشمان را نوازش میدهد زمستان ازنا بعلت مشرف بودنش به رشته قله های اشترانکوه موسوم به آلپ ایران زیبایی بینظیری دارد که در کمتر جایی دیده میشود.
با بارش اولین برف زمستان مردم برای پر کردن اوقات فراغت خود و تفریح به دامنه کوه ها و بیشتر به دامنه شمالی سفیدکوه پناه میبرند تا علاوه بر لذت بردن لحظات خوشی را در کنار خانواده و دوستان رقم بزنند.
علیرغم اینکه تیوب سواری بر روی برف این روزها طرفداران زیادی پیداکرده و این بازی ورزشی در روزهای زمستان درحال انجام است اما مسئولان بی توجه به موضوع تاکنون اهتمامی برای سروسامان دادن و ایمن سازی این ورزش نشان نداده اند و مردم بدلیل نبود پیست اسکی و امکانات غافل از خطرات این تفریح بهظاهر شاد با سوارشدن بر تیوبهای بادی باجان خود بازی میکنند.
سرخوردن از ارتفاع بلند با شیب بسیار تند برروی وسیلهای که هیچگونه استانداردی ندارد و هرلحظه امکان سرنگون شدن آن و یا برخورد با موانع وجود دارد احتمال مرگ سوار آن میرود.
حال با وجود مکان های مستعد برای احداث پیست اسکی و نصب تلسکی آیا وقت آن نشده مسئولان ما مثل شهرهای همجوار برای احداث پیست اسکی کاری کنند؟ کاملا روشن است که این ورزش طرفداران بسیاری دارد و بدیهی است که تا زمانی که زیرساخت ایمن ایجاد نگردد مردم نیز ناگزیر باید با جان و سلامت خود بازی کنند.
✍ انوشیروان پوریان